Ja jestem światłością świata.
Kto idzie za Mną,
nie będzie chodził w ciemności,
lecz będzie miał światło życia
"W nim było życie,
a życie było światłością ludzi.
A światłość świeci w ciemności,
lecz ciemność jej nie przemogła.”
A światłość świeci w ciemności,
lecz ciemność jej nie przemogła.”
🎼... https://youtu.be/lmt4KVS-_Bo
🎼... https://youtu.be/qt1Ut04XtXY
🎼... https://youtu.be/4SYGz6gxzXQ
🎼... https://youtu.be/qt1Ut04XtXY
🎼... https://youtu.be/4SYGz6gxzXQ
w Tobie jest światło...
Ps 119,105
Twoje słowo jest lampą dla moich stóp
i światłem na mojej drodze”
*
J,3,1-21
Każdy bowiem, kto źle czyni,
nienawidzi światła i nie zbliża się do światła,
aby jego uczynki nie zostały ujawnione
Kto spełnia wymagania prawdy,
zbliża się do światła,
aby się okazało,
że jego uczynki zostały dokonane w Bogu.
*
*
J,3,1-21
Każdy bowiem, kto źle czyni,
nienawidzi światła i nie zbliża się do światła,
aby jego uczynki nie zostały ujawnione
Kto spełnia wymagania prawdy,
zbliża się do światła,
aby się okazało,
że jego uczynki zostały dokonane w Bogu.
*
Tyś jest światłością mej duszy...
"I żadna noc nie może być tak czarna...
...żeby nie można było odszukać choćby jednej gwiazdy."
...żeby nie można było odszukać choćby jednej gwiazdy."
- Phil Bosmans
"Ciemność nie może wypędzić ciemności,
Tylko światło może to zrobić.
Tylko światło może to zrobić.
Nienawiść nie może wypędzić nienawiści,
Tylko miłość może to zrobić".
Tylko miłość może to zrobić".
- Martin Luther King
"Nadzieja zawiera w sobie światło mocniejsze od ciemności, jakie panują w naszych sercach".
- Jan Paweł II
Jest w tobie poranek,
który czeka, by otworzyć się na Światło.
Rumi
"To podczas nocy trzeba wierzyć w światło".
- Edmond Rostand
*
"Lepiej zapalić świeczkę,
niż przeklinać ciemność"
- Konfucjusz
"Jedynym zwycięstwem
w starciu z ciemnością
jest dostrzeżenie światła"
-Yvonne Woon
"Żaden promień słońca nie ginie,
lecz zieleń, którą on budzi,
potrzebuje czasu, aby wzrosnąć."
- Albert Schweitzer
KU ŚWIATŁU
W ciszy błękitu światłem wiekuistym
Tyle bezdroży, dróg do ciebie wiedzie
Tyś gwiazdą drzewa, lilią w mule czystą
Rzeźbą wykutą w cichej serca miedzi
Ciągle cię mylą - w piasku grzebią morze
Twarz twoją kruszą o przybrzeżne skały
Widzą cię w tęczy, to w wieczornej zorzy
To w gwiazdach, które nocą pospadały
Każdego ranka wspinam się ku światłu
Chociaż w nim jestem, sięgnąć go nie mogę
Jarzę się ciałem pełnym twego blasku
W tobie ocalam wieczną serca młodość
Tobą się piętrzą góry i doliny
Zaszyte w drzewa i wędrowne ptaki
Ty jesteś życiem, które nie przemija
Prowadzisz, czyniąc niewidzialne znaki
Jan Sabiniarz
W ciszy błękitu światłem wiekuistym
Tyle bezdroży, dróg do ciebie wiedzie
Tyś gwiazdą drzewa, lilią w mule czystą
Rzeźbą wykutą w cichej serca miedzi
Ciągle cię mylą - w piasku grzebią morze
Twarz twoją kruszą o przybrzeżne skały
Widzą cię w tęczy, to w wieczornej zorzy
To w gwiazdach, które nocą pospadały
Każdego ranka wspinam się ku światłu
Chociaż w nim jestem, sięgnąć go nie mogę
Jarzę się ciałem pełnym twego blasku
W tobie ocalam wieczną serca młodość
Tobą się piętrzą góry i doliny
Zaszyte w drzewa i wędrowne ptaki
Ty jesteś życiem, które nie przemija
Prowadzisz, czyniąc niewidzialne znaki
Jan Sabiniarz
ŚWIATŁO, KTÓRE NIE MA CIENIA
Nie chcę być trzciną gnącą się na wietrze
Ani też dębem łamanym przez burze
Pragnę być ziemią, wodą i powietrzem
Pragnę błękitem wznosić się ku górze
Każdego ranka witam się ze słońcem
To nic, że często jest wśród chmur ukryte
Noc mojej duszy zda się nie mieć końca
Nie rozpoczyna się mój dzień od świtu
Czas, który żyje - boski ma porządek
Drzewa i gwiazdy jemu się kłaniają
Szukam go ciszy zaginionym lądem
W żywiole znaczeń - on oparcia skałą
Jest przeniknięty wiarą i nadzieją
W potrzasku chwili miłość mu przyświeca
Której początek daje Jedno Dziecię
Świat Jego Imię bez wahania rzecze
Gdy o Nim myślę, łza się w oku kręci
Nie z głębi żalu, ale ze wzruszenia
Który przywraca ludzkiej rzeczy świętość
Prowadzi w światło, które nie ma cienia
Jan Sabiniarz
Nie chcę być trzciną gnącą się na wietrze
Ani też dębem łamanym przez burze
Pragnę być ziemią, wodą i powietrzem
Pragnę błękitem wznosić się ku górze
Każdego ranka witam się ze słońcem
To nic, że często jest wśród chmur ukryte
Noc mojej duszy zda się nie mieć końca
Nie rozpoczyna się mój dzień od świtu
Czas, który żyje - boski ma porządek
Drzewa i gwiazdy jemu się kłaniają
Szukam go ciszy zaginionym lądem
W żywiole znaczeń - on oparcia skałą
Jest przeniknięty wiarą i nadzieją
W potrzasku chwili miłość mu przyświeca
Której początek daje Jedno Dziecię
Świat Jego Imię bez wahania rzecze
Gdy o Nim myślę, łza się w oku kręci
Nie z głębi żalu, ale ze wzruszenia
Który przywraca ludzkiej rzeczy świętość
Prowadzi w światło, które nie ma cienia
Jan Sabiniarz
"Po światło trzeba wchodzić
w głęboką ciemność."
- Anna Kamieńska
bo...
"Światło potrzebuje cienia."
- Konrad Lorenz
"Staraj się dostrzec promyk światła tam,
gdzie inni widzą tylko ciemność".
- Paulo Coelho
gdzie inni widzą tylko ciemność".
- Paulo Coelho
"Jest wystarczająco dużo światła dla tych,
którzy pragną zobaczyć,
i wystarczająco dużo ciemności dla tych,
którzy mają odwrotne upodobania".
- Blaise Pascal
"Jeden promień słońca wystarcza,
aby odeprzeć wiele cieni".
- św. Franciszek z Asyżu
w mroku jest tyle światła...
"Trwaj tylko w słońcu,
bo nic pięknego nie rośnie w ciemności"
- Friedrich Schiller
CIEMNOŚĆ I ŚWIATŁO
Ciemność mocuje się ze światłem
Chce z błotem zmieszać je i upokorzyć
Dusi je skrycie, żeby zgasło
Z ostatniej chce je zepchnąć drogi
Światło, jak umie, tak się broni
Lecz, jakże dzisiaj jest mu ciężko
Choć większość jest po jego stronie
Czemu wśród tłumów serce pęka
Jakże jest jemu dzisiaj straszno
Pod szyldem prawa je skazano
Ciemność się pławi w cieniu zdrady
Światło zamknięto w mroku ściany
Ze światła gęsta krew wycieka
Ciemność chce pamięć o nim dobić
Przy tym szyderczo się uśmiecha
I szydzi w oczy Panu Bogu
Tak trudno żyć tu w ciągłym mroku
W upadłe noce, w dzień struchlały
Cisza się modli ze łzą w oku
Ciemność i ją strąca ze skały
Jan Sabiniarz
"Cała różnorodność,
cały urok życia,
całe jego piękno
składa się ze świateł i cieni".
- Lew Tołstoj
cały urok życia,
całe jego piękno
składa się ze świateł i cieni".
- Lew Tołstoj
"To w naszych najciemniejszych chwilach
musimy się skupić, aby zobaczyć światło".
- Arystoteles
"Gdy wszystko wokół wydaje się być ciemnością,
popatrz raz jeszcze - może to ty jesteś światłem?".
- Rumi
„Im bardziej pozwolisz Światłu być w Tobie,
tym jaśniejszy będzie świat,
w którym żyjesz”.
- Shakti Gawain
„Twoje wewnętrzne światło ma moc oświecenia świata” .
- Matshona Dhliwayo
Pieśń słoneczna
-św. Franciszka z Asyżu
"Kocham cień, jak kocham światło.
Żeby piękność oblicza, wyrazistość mowy,
dobroć i moc charakteru istniały,
cień jest równie potrzebny, jak światło.
Nie są to przeciwnicy:
raczej miłośnie trzymają się za dłonie,
i kiedy światło znika,
pomyka za niem cień".
- Fryderyk Nietzsche
Jeśli podasz twój chleb zgłodniałemu
i nakarmisz duszę przygnębioną,
wówczas twe światło zabłyśnie w ciemnościach,
a twoja ciemność stanie się południem.
"Czasem światło w nas bliskie jest wygaśnięcia,
lecz rozpala się na nowo dzięki przeżyciu wywołanemu przez jakiegoś człowieka.
Powinniśmy z głęboką wdzięcznością pamiętać o tych,
którzy wzniecili w nas płomienie".
- Albert Schweitzer
*
"Patrz zawsze w stronę słońca,
a wtedy wszystkie cienie
będą za Tobą"
a wtedy wszystkie cienie
będą za Tobą"
- n.n.
"Bądź iskierką światła dla świata,
który jest twoim otoczeniem."
- Helmut Thielicke
*
"Najpierw w tobie musi zapłonąć to,
co chcesz rozpalić w innych".
- św. Augustyn
*
„Bądźcie słoneczkami rozsiewającymi
naokoło promyki ciepła, światła
i Bożego szczęścia.”
- św. Urszula Ledóchowska
"Nie zabijaj" -
- ks. Mieczysław Maliński
Nie zabijaj swoim smutkiem, swoją złością środowiska, w którym żyjesz. Miną, odezwaniem się, tonem, jaki masz w głosie. Ludzie potrzebują uśmiechu – tak jak świat potrzebuje słońca. Tylko wtedy może się dziać dobrze, może się rozwijać myśl wolna, nie ograniczona twoimi uprzedzeniami. Wtedy, kiedy ludzie odważają się mówić, nie milkną przestraszeni twoim wzrokiem. To twój szacunek wobec drugiego człowieka, którego możesz zgasić – a tego ci nie wolno, któremu możesz dokuczyć złośliwością, surowym tonem, złym spojrzeniem. Twój uśmiech, twoja pogoda to tak jak słońce padające z jasnego nieba na cały świat. To jak słońce, pod którego ciepłem i promieniami mogą się rośliny rozwijać.
Pozwól ludziom żyć. Pomagaj im się otwierać, myśleć, działać. Żeby z pojawieniem się twoim nie padał na nich strach. Niech się nie boją mówić. Niech mówią to, co chcą. A ty nie karć ich, nie wyśmiewaj ich, mówiąc, że to głupota, że brak inteligencji, że brak inicjatywy, że starodawne myślenie, staromodne, że tak się dzisiaj nie myśli, nie mówi, nie postępuje.
Nie bądź tym, który wszystko wie, który wszystko ocenia i wszystko krytykuje. Niech się ludzie nie chowają przed tobą. Niech czują na sobie twój przyjazny wzrok. Doceniaj ich drobne nawet sukcesy, drobne nawet powodzenia, pomysły, inicjatywy. Chwal – jeżeli to słowo może być pozytywnie oceniane. Niech czują się zrozumiani, dowartościowani. Ty jako ojciec, jako matka, jako starszy brat, jako starszy kolega. Nie zabijaj. Nie mów, że wszystko stracone, wszystko przegrane, że się już nic nie da zrobić, ażeby uratować siebie, swoje środowisko. Ty jako ktoś w ogóle. Nawet gdy będziesz od swojego rodzeństwa młodszy, nawet gdy będziesz od swoich kolegów młodszy – nie bój się do nich uśmiechnąć, nie bój się wyjawić swoich zamiarów, swoich pomysłów. Żyj. Tak jak kwiaty, które otwierają się pod wpływem słońca. Niech ludzie patrzą za tobą, tak jak te kwiaty patrzą za słońcem, które wędruje po niebie. Niech ludzie w tobie pokładają ufność – że nie jest tak źle, żeby nie można było z tego nieszczęścia, z tej trudnej sytuacji wybrnąć...
- ks. Mieczysław Maliński
Nie zabijaj swoim smutkiem, swoją złością środowiska, w którym żyjesz. Miną, odezwaniem się, tonem, jaki masz w głosie. Ludzie potrzebują uśmiechu – tak jak świat potrzebuje słońca. Tylko wtedy może się dziać dobrze, może się rozwijać myśl wolna, nie ograniczona twoimi uprzedzeniami. Wtedy, kiedy ludzie odważają się mówić, nie milkną przestraszeni twoim wzrokiem. To twój szacunek wobec drugiego człowieka, którego możesz zgasić – a tego ci nie wolno, któremu możesz dokuczyć złośliwością, surowym tonem, złym spojrzeniem. Twój uśmiech, twoja pogoda to tak jak słońce padające z jasnego nieba na cały świat. To jak słońce, pod którego ciepłem i promieniami mogą się rośliny rozwijać.
Pozwól ludziom żyć. Pomagaj im się otwierać, myśleć, działać. Żeby z pojawieniem się twoim nie padał na nich strach. Niech się nie boją mówić. Niech mówią to, co chcą. A ty nie karć ich, nie wyśmiewaj ich, mówiąc, że to głupota, że brak inteligencji, że brak inicjatywy, że starodawne myślenie, staromodne, że tak się dzisiaj nie myśli, nie mówi, nie postępuje.
Nie bądź tym, który wszystko wie, który wszystko ocenia i wszystko krytykuje. Niech się ludzie nie chowają przed tobą. Niech czują na sobie twój przyjazny wzrok. Doceniaj ich drobne nawet sukcesy, drobne nawet powodzenia, pomysły, inicjatywy. Chwal – jeżeli to słowo może być pozytywnie oceniane. Niech czują się zrozumiani, dowartościowani. Ty jako ojciec, jako matka, jako starszy brat, jako starszy kolega. Nie zabijaj. Nie mów, że wszystko stracone, wszystko przegrane, że się już nic nie da zrobić, ażeby uratować siebie, swoje środowisko. Ty jako ktoś w ogóle. Nawet gdy będziesz od swojego rodzeństwa młodszy, nawet gdy będziesz od swoich kolegów młodszy – nie bój się do nich uśmiechnąć, nie bój się wyjawić swoich zamiarów, swoich pomysłów. Żyj. Tak jak kwiaty, które otwierają się pod wpływem słońca. Niech ludzie patrzą za tobą, tak jak te kwiaty patrzą za słońcem, które wędruje po niebie. Niech ludzie w tobie pokładają ufność – że nie jest tak źle, żeby nie można było z tego nieszczęścia, z tej trudnej sytuacji wybrnąć...
„Tego cię uczy każdy dzień
Że raz jest światło, a raz cień”
– Jonasz Kofta
Moniś ,dziękuję za tyle pięknej światłości, oby była zawsze
OdpowiedzUsuńw naszym zasięgu ,oby zawsze można było spojrzeć w światłość, która
nie oślepia ,a tylko olśniewa .Wydaje mi się jednak ,że aby w pełni
docenić światłość , trzeba najpierw wyjść z ciemności .
I niech "Światłość ze Światłości" zawsze będzie z nami.:-*)))
To Prawda, Basieńko... I niech Ta Światłość oświetla drogi i rozświetla mroki naszego życia... Amen
Usuń😘...
Cisza i światłość, Moniko.
OdpowiedzUsuńZatopić się w ciszy
unosząć wzrok
ku światłości...
Próbuję wciąż szukać tych pokładów ciszy i światła także w sobie... choć czasem chmurno i gwarno... ;)
OdpowiedzUsuń