☞ PIĘKNO...

 

   "Choćbyśmy cały świat przemierzyli

w poszukiwaniu Piękna,

nie znajdziemy go nigdzie,

jeżeli nie nosimy go w sobie"…

            -Ralph Waldo Emerson

PIĘKNO

Ty jesteś mową wielu kultur

Znajduję cię w zapachu kwiatów

W fasadach domów i w zaułkach

W olśniewających nawach katedr

O, ty łagodzisz chwil samotność

Przenikasz je swym boskim tchnieniem

Wspierasz, by dążyć drogą prostą

W głębi zapuszczasz swe korzenie

Wśród twych gałęzi ptak zaśpiewa

I cisza znajdzie swe posłanie

Swoją przedziwną moc rozkrzewiasz

I nie wyznaczasz szczęścia granic

Jeśli przed tobą drzwi otworzę

Ty zawsze przyjdziesz na spotkanie

Promień poranka w oknie złożysz

I jego wdzięczny cień na ścianie

Od lat wyznaję ci swą miłość

Wdzięczny za twoich dłoni dotyk

Tobą oddycham, chodzę, żyję

Z tobą mej duszy łączę sploty

 Jan Sabiniarz

 
SERCE I DUSZA
PIĘKNA SĄ SPRAGNIONE 
                   
                                                   
Serce i dusza piękna są spragnione
Które noc kryje a w niej snów poemat
Nabrzmiałe słowem, kształtem nieskończone
Światłem utrwalone jak wieczorne drzewa

By widzieć głębiej, zamykają oczy
Wzrokiem wewnętrznym patrzą w nieskończoność
By rozwiązywać nagie piękna sploty
Które cud życia niesie w chwil złożoność

Piękno jest aktem krótkiej, boskiej chwili
Kadrem zatrzymanym w rajskiej bramie czasu
Pyłkiem delikatnym wsnutym w lot motyla
Gwiazdą migotliwą w oczach pełnych blasku

Piękno nie odpływa, kiedy obraz ginie
Ono w dotyk serca, dłonią w pierś zapada
Wzniosłe jak katedra, czułe w tej godzinie
Kiedy miłość dłonie do modlitwy składa


Jan Sabiniarz

 "Istnieje coś jak gdyby

wcielenie Boga w świat,

a piękno jest Jego znakiem."

                                        

                       
- Simone Weil


🍃


"Bo nie jest światło, by pod korcem stało,
Ani sól ziemi do przypraw kuchennych,
Bo piękno na to jest, by zachwycało
Do pracy - praca, by się zmartwychwstało".

-  Cyprian Kamil Norwid Promethidion

 

"Dbając o piękno,

trzeba zacząć od serca i duszy".

 

 

 

 

*

"Tyle stajesz się z dnia na dzień piękniejszy, 

o ile wzrasta w tobie miłość. 

Bo miłość jest ozdobą duszy, jest jej pięknem". 

 

św. Augustyn z Hippony

PROMIEŃ PIĘKNA Zabierz ode mnie ciche smutki I oddal, proszę, żal, zwątpienie Pozostaw radość, choćby krótką - Jak liść rozmawia z słońca cieniem Na dnie strumyka promień złoty Płynąc nad piaskiem skrzy, wiruje W lustrze jeziora lśnią obłoki Ich smagłe twarze wiatr całuje Czemu me życie miejscem zderzeń Światło mocuje się z ciemnością Jak chłopiec, wciąż naiwnie wierzę Lubię smakować oraz pościć Choć ludzkie drogi wciąż zawiłe Ciągle się wspinam ku prostocie Na samym szczycie góry - miłość U dołu - powój śpi przy płocie Jak skrzydła, niosą chwile szczęścia To nic, że wkrótce lot swój zniżą Zostawią w sercu promień piękna Morze, co skałom stopy liże Nieogarniony nasz horyzont W którym się wszystko zdarzyć może Głębię - zielone fale kryją Nade mną - serca ptak w przestworzach 

Jan Sabiniarz

PIĘKNO
IV.

Jest takie piękno, które nie przemija
Chroni się w ciszy, w swej duchowej głębi
Której istnieniem boskim świat spowija
Listowiem brzasku ku błękitom sięga

Drzemie w nim dobro, skromność i prostota
Wrażliwym - wiele ma do powiedzenia
Jest znakiem prawdy, nigdy głosem złudzeń
Zamiast - błądząc - kluczyć, woli zostać w cieniu

Nie chce się miotać gniewnym krzykiem morza
Wśród skał złorzeczeń i kolczastych muszli
Woli wysoko bujać lot w przestworzach -
Na skrzydłach światła ptaka lotem krótkim

Jan Sabiniarz

 

"Świat, w którym żyjemy, potrzebuje piękna,
aby nie pogrążyć się w rozpaczy.
Piękno podobnie jak prawda,
budzi radość w ludzkich sercach
i jest cennym owocem,
który trwa mimo upływu czasu,
tworzy więź między pokoleniami
i łączy je w jednomyślnym podziwie"

- św. Jan Paweł II

wszystko co piękne jest przemija 

wszystko co piękne jest zostaje...

PIĘKNO PRZEMIENIA

Wszystko, co piękne, nas przemienia
I pełniejszymi czyni ludźmi
Ku wzniosłym szczytom zaistnienia
I tylko dobru, prawdzie służy

Wszystko, co piękne, nas przemienia
Do długiej drogi w podróż woła
W której się dusza zakorzenia
By, do boskiego, zasiąść stołu

Wszystko, co piękne, to nas łączy
I - w innym szuka dopełnienia
Choć ma początek, nie zna końca
Wielkich na drobne nie rozmienia

Piękno odradza drzewa w kwiaty
Wiśnie i grusze i jabłonie
To przed nim klęknie wiatr skrzydlaty
Zanim w wieczornej zorzy spłonie

Wszystko, co piękne - chwilą prawdy
Której myśl żadna nie ogarnie
Radością mędrca, smutkiem błazna
Nikt jej nie zniszczy, nie ukradnie

Piękno - istotą tego świata
Promieniejące z tylu kształtów
Gotowe burzyć wszelkie kraty
Nie da się zmierzyć żadną miarką

Piękno, w prostocie swej radosne
Nie po to świeci, by olśniewać
Wewnętrzną ciszą w sercu rośnie
Czerpię z niej moc i spokój drzewa

Jan Sabiniarz

"Nic z tego, co jest piękne, nie jest nieodzowne. 

Można by usunąć kwiaty, 

świat nie ucierpiałby na tym materialnie: 

ale któż chciałby, aby znikły z ziemi kwiaty? 

Raczej wyrzekłbym się kartofli niż róż i sądzę,

 iż na świecie znajdzie się ledwie jeden utylitarysta zdolny wyrwać grządkę tulipanów, 

aby zasadzić na niej kapustę." 

- Théophile Gautier "Panna de Maupin"

 

"Kształtem miłości piękno jest - i tyle,
Ile ją człowiek oglądał na świecie,

W ogromnym Bogu albo w sobie-pyle,

Na tego Boga wystrojonym dziecię;
Tyle o pięknem człowiek wie i głosi -

Choć każdy w sobie cień pięknego nosi

I każdy - każdy z nas - tym piękna pyłem"

-C. K. Norwid

                            

 
 

 

"Piękno jest poniekąd widzialnością dobra,
tak jak dobro jest metafizycznym warunkiem piękna"


-  św. Jan Paweł II

 

🍃

"Każdy z nas nosi w sobie piękno.

Sztuka polega na tym, aby umieć je odkryć".

~ Eric-Emmanuel Schmitt

 

 

"Prawdziwe piękno jest odblaskiem duszy."


Michel Quoist

"Piękno zbawi świat"

-  Fiodor Dostojewski

                                                                                     

                                 

"Szczegółowo analizując płatki

nikt jeszcze nie pojął piękna róży."

    

- Anthony de Mello

"Rzeczy są piękne dlatego, że przemijają,

z tego też powodu darzymy otaczający nas świat

tak intensywnym uczuciem" 

- Kamo no Chōmei

                

NATURA PIĘKNA

To nie dla piękna żyje człowiek -

Pomimo, że tak wiele znaczy

Ono jest iskrą, co zapala

Do wielkich i szlachetnych rzeczy

W Naturze jest przesłaniem Stwórcy

Jego cudownym ducha tchnieniem

Tęczowe kwiaty, ptasie piórka

I z głębi morza fal promienie

To ono skłania nas do czynów

Ofiarnych, większych od nas samych

Przybliża święte te godziny

W których nasz los wśród gwiazd utkany

Ono zaczątkiem jest harmonii

Pomiędzy Stwórcą a człowiekiem

Wewnętrznym światłem w sercu płonie

Na ścieżkach polnych róż uśmiechem

W pamięci brzmi, choć być przestanie

Żeby katedrę wznieść miłości

Wzniosłości ducha, zmysłów granie

Przywraca dobro w nas najprostsze

Źródlane - nie wie, co to pycha

Aniołem w błękit się oddala

Skrzydłami światła, bratniej ciszy

To, co nas ginie, nam ocala

Jan Sabiniarz

                         

"Piękno jest formą dobroci"

- Adams Hellen

🍃



"Praw­dzi­wie piękne jest to,

co czy­ni człowieka lep­szym"

- Anne-Louise de Staël-Holstein

                        

"Każda rzecz jest w jakiś sposób piękna,

ale nie każdy jest w stanie to piękno dostrzec"    

                                                       

 -  Konfucjusz

    

           🍃            

"Im bardziej kogoś kochamy,

tym bardziej staje się dla nas piękny"

-autor nieznany

"Z wielkości i piękna stworzeń

poznaje się przez podobieństwo i ich Stwórcę"

-  Księga Mądrości

"Piękno rodzi się w sercu,

odbija w oczach i żyje w uczynkach”

– autor nieznany 

                          

🍃

"Piękno bez prawdy i dobra

daje nam od razu

poczucie czegoś niewłaściwego"

-  Maria Dąbrowska

                        

"Piękno jest prawdą,

prawda pięknem"

- Keats z Ody

PIĘKNO

Piękno jest po to, aby zachwycało                 

  Żeby czyniło nas lepszymi ludźmi

Wierzę w moc jego, w jego wierną stałość

Gdy tropem piękna sercem, myślą dążę

Piękno jak bochen pachnącego chleba

- Szczęśliwe, kiedy je z innymi dzielę

Ono jest znakiem i posłańcem nieba

Jak łan pszeniczny z ziarna się powiela

Spragnione ciepła wewnętrznego blasku

Jak kropla w studni głos swój rozprzestrzenia

Roznieca radość i zaszczepia pokój

Ze strun dobywa tęsknych nut marzenia

Wyzbyte fałszu, jego mowa - prosta

Gardzi pozorem, nie zakłada maski

Tym - dla człowieka, czym dla drzewa - wiosna

Wskrzesza płomienie, które kiedyś zgasły

Chce być dyskretne oraz powściągliwe

Nie chce zbyt stronić, ani się narzucać

Kłuć w oczy, ranić, jak na mchu igliwie

Daremnie zwodzić, ni z góry pouczać

Jan Sabiniarz

"Do duchowej doskonałości dochodzi się

nie przez odrzucenie materialnego piękna,

lecz przez głębokie jego przeżycie"
 

- św. Bernard

 

 

*

"Kiedy zauważysz w kimś coś pięknego, powiedz mu. 

Tobie zajmie to kilka sekund, 

a w nim może zostać do końca życia".

                         

"Piękno nie jest właściwością przedmiotów samych przez się;

istnieje jedynie w umyśle, który je ogląda,

a każdy umysł dostrzega inne piękno"

– David Hume